Bezig met laden...


Ontevredenheid over het uiterlijk komt helaas veel voor,  ik doe er uiteraard zelf ook aan mee!   Ik probeer (in het kader van zelfliefde) regelmatig mijn imperfecties te omarmen ter compensatie van negatieve gedachten, dat lukt overigens niet altijd even goed. Als Doutzen Kroes dan een boekje opendoet over haar fysieke onzekerheden zakt de moed me wel even in de schoenen. Ik ken het rationele aspect waarmee het allemaal gerelativeerd kan worden. Meestal zijn er goede dagen en soms een slechte dag, toch lijden we stiekem allemaal een beetje onder deze vervelende kwaal.

De ontevredenheid kan echter ook doorslaan en een obsessie worden. Deze aandoening heet Body Dysmorphic Disorder (BDD) of gewoon in het Nederlands: ingebeelde lelijkheid. Deskundigen schatten dat in de westerse wereld inmiddels één op de honderd personen lijdt aan een vorm van ingebeelde lelijkheid.

Dit kan vrij ernstige vormen aannemen waarbij mensen zichzelf kunnen verminken en de realiteit volledig uit het oog verliezen. Een bekend publiekelijk figuur welke vermoedelijk leed aan deze aandoening is bijvoorbeeld Michael Jackson.

Het is nog niet helemaal duidelijk waarom de onvrede met het uiterlijk bij sommige mensen doorschiet naar een obsessie. Onderzoekers vermoeden dat er op jonge leeftijd al een negatief beeld van het lichaam ontstaat, welke in de pubertijd verandert in aversie en uiteindelijk in afkeer. Kindermishandeling of seksueel misbruik kunnen mogelijke veroorzakers zijn, evenals pesten. Voor mensen met BDD wordt het zelfbeeld voornamelijk door het lichaam bepaald, er zijn weinig andere zaken waar zelfvertrouwen en/of zelfwaardering aan wordt ontleent. De walging van het lichaam of een bepaald lichaamsdeel kan leiden tot obsessieve en compulsieve doe- en denkrituelen, sociale isolatie, depressie en uiteindelijk zelfmoordneigingen.

De diagnose van BDD is lastig omdat patiënten het vaak verhullen en dan bijvoorbeeld eerst een behandeling krijgen tegen alleen een depressie of nervositeit. De aanpak van BDD staat nog in de kinderschoenen, voornamelijk omdat de stoornis pas de laatste vijftien jaar wordt erkend als een afzonderlijke kwaal. Volledig genezen schijnt moeilijk te zijn, met behulp van psychotherapie kan de stoornis wel verminderd worden.

Zeker in de cosmetische wereld zal het voorkomen dat mensen met deze aandoening zich melden voor een behandeling. Het is belangrijk voor de behandelaar om hierin een signalerende functie te hebben, al is het lastig om daar richtlijnen voor te ontwikkelen lijkt me.

Terwijl ik dit blog schrijf onderstreept dit wederom het belang van een gezond en liefdevol zelfbeeld. Deze stoornis is uiteraard een extreem voorbeeld, maar aangezien we allemaal ontevredenheid kennen is het geen slecht idee soms wat positiviteit in onze hersens te stoppen. Ik ga DIT FILMPJE maar eens een paar keer kijken.

Warme groet,

Manon Plokker, huidtherapeut


Vanavond is de eerste aflevering van het programma “In de kreukels” gepresenteerd door Sophie Hilbrand. De reden voor het programma is het taboe dat nog steeds rust omtrent botox en injectables, maar is dit ook zo? Rust er niet een taboe op alles omtrent de schoonheid van de vrouw?

Al zo lang ik me kan herinneren vertellen maar weinig vrouwen wat ze daadwerkelijk uitspoken om er slank en stralend uit te zien. Actrices die 6 dagen in de week 2 uur in de sportschool zweten onder een strikt dieet regime, zeggen rustig in interviews dat ze pizza en hamburgers eten. Dichter bij huis zie ik vriendinnen ook zonder blikken of blozen tegen elkaar liegen. Grijze haren die worden geverfd, een permanentje voor meer volume, hair extensions, botox, liposuctie, borstvergrotingen en de lijst gaat maar door. Je kan denken: wat maakt het uit, onschuldig?

We hebben inmiddels een onmogelijk schoonheidsideaal gecreëerd, haalbaar voor slechts een klein percentage van de wereldbevolking. Ik zal eerlijk toegeven dat het ook mij heeft beïnvloed. Hoe kan je niet geraakt worden door al die onrealistische photoshop beelden die constant op je netvlies geprojecteerd worden? De dosis zelfvertrouwen die nodig is om je daartegen te wapenen heb ik niet altijd beschikbaar. Ondanks dat er een aantal reclame campagnes zijn die de “echte” vrouw omarmen, kiest het merendeel van de media toch liever voor de minder realistische versie.

Waarom we dan tegen elkaar liegen of ons schamen is interessant. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik soms flink kritisch naar andere vrouwen kan kijken. Wat doen we elkaar aan?                   Dit geweldige schoonheidsideaal zorgt er niet alleen voor dat we zelf bepaalde gedragingen ontwikkelen, het zorgt er ook voor dat we elkaar controleren. We zullen niet de jarenlange conditionering van het huidige schoonheidsideaal ineens kunnen verwerpen. Maar misschien helpt het als we eerlijker zijn naar elkaar?  Zou het delen van onze onzekerheden niet een bron van kracht kunnen worden?

Zoals met alles is het belangrijk balans te creëren. Als jij je fijner voelt als je fronsrimpel minder zichtbaar is dan moet je vooral botox nemen. Verf die grijze haren als ze je irriteren, neem die borstvergroting als het je dwarszit. Met de behandelingen is niets mis in mijn optiek, het is fijn dat er zoveel mogelijkheden zijn in mijn vakgebied.

Het werkelijke taboe heerst wellicht niet rondom botox of injectables, maar op ons zelfbeeld en de manier hoe we daardoor naar de wereld kijken?

Ik ga kijken straks en ben benieuwd. Elk stukje aandacht op dit onderwerp is goed om het bewustzijn te vergroten en de discussie op te laaien!

Hartelijke groet,

Manon Plokker, huidtherapeut

hkhFooterLogo

maandag: gesloten
dinsdag : 11:00 – 21:30
woensdag: 09:30 – 17:00
donderdag: 11:00 – 21:30
vrijdag: 09:30 – 17:00
zaterdag: 09:30 – 17:00
zondag: Alleen op afspraak geopend